Devrekli Şair/Yazar Müfide Güzin Anadol Hayatı (Biyografisi)
Doğum: 1925 / Zonguldak Ölüm: 13 Şubat 2005
Şair-yazar Müfide Güzin Anadol, muhtelif ilçelerde Tahrirat kâtipliği yapmış ve Zonguldak Valiliği Kalem-i Mahsusa Müdürlüğü’nden emekli olmuş Oğuz Ergenekon’un ve Hatice Hanım’ın çocuğu olarak 1925’te Zonguldak/Devrek’te dünyaya geldi. Biri kız, biri erkek iki kardeşi olan Anadol, ilk ve orta öğrenimlerini Zonguldak, Safranbolu, Bartın ve İstanbul’da tamamladı. Daha sonra, yükseköğrenim için kaydolduğu İstanbul Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Emekli olduğu 1987 tarihine kadar sırasıyla Devrek Ortaokulu, Kırıkkale Lisesi, Zeytinburnu İhsan Mermerci Lisesi, Üsküdar Kız Lisesi, Beylerbeyi Lisesi’nde Türkçe, Fransızca ve edebiyat öğretmenliği yaptı. Ayrıca köy çocuklarının barınma sorununu gidermek için açılan ve bugünkü Devrek Hamidiye Anadolu Lisesi’nin kuruluşuna temel olacak Devrek Yatı Yurdu Yaptırma Derneği’nin kurucuları arasında yer aldı. (1955) Şair-yazar Zihni Anadol’un kuzeni olan Müfide Güzin Anadol, farklı edebî türlerde çalışmalar yapmış; muhtelif dergi ve gazetelerde bazısı yayımlanan bu çalışmalarını şiir, öykü, roman olarak kitaplaştırmıştır. Anadol, 13 Şubat 2005’te İstanbul’da vefat etmiştir. Hakkında Müfide adlı Devrek’teki öğretmenlik günlerini kurmaca bir olay içinde anlatan roman yazılmış; ayrıca memleketi Devrek’e büstü yaptırılarak adı da bir sokağa verilmiştir.
Eserleri kolay anlaşılabilecek bir kurguya ve dile sahiptir. Orhan Veli’den esintiler taşıyan şiirlerinde, özellikle yaşanmış olayların duygu ve düşünce dünyasındaki yansımasını şiirin olanaklarıyla anlatma yoluna gitmiştir. Gözlemlediği dar çevrelerin küçük tasalarından insanlığın ortak meselelerine uzanan şiirler, hümanist bir duyarlılığı yoğun olarak hissettirmektedir. Yoksul ve savunmasız insanlar, kadına dair sorunlar, savaş ve şiddet karşıtlığı, sevgiyi/aşkı/umudu duyumsatma, hayatın geçiciliği, emek ve çalışma hayatı, çocuk dünyası şiirlerinde öne çıkan belli başlı izleklerdir. Öyküleyici, betimleyici yönelimler ve kısa şiirler, öne çıkan diğer özelliklerdir. Öykülerinde ağırlıkla kasaba insanının dünyasına yönelen Anadol, ele aldığı çevreleri çoğunlukla sorunlu ilişkiler içinde yansıtmaktadır. Anlatı içinde anlatı tekniğinin kullanıldığı Melisa adlı romanı yazarın hayatından izler taşımakla birlikte bu romanda, kısmen şiirlerinde de işlediği cezbedici çeşitliliği ve zenginliğiyle İstanbul’a geniş bir yer vermekte; ayrıca Anadolu ve İstanbul’a merkez-çevre ikilemi çerçevesinde bir bakış getirmektedir. Çoğunlukla Devrek olmak üzere Anadolu’nun kasaba yaşantısından, İstanbul hayatından önemli kesitler aktaran Anadol’un eserlerinde mekânın özgül bir kullanımı vardır. Mekânla, sosyal temsiliyet ve kimliğe içkin bir ilişki gözetilmiştir. Ayrıca Anadol, çocuklara hem bilgi hem doğru davranışlar kazandırmaya yönelik Karaduman’ın Serüvenleri adlı bir çocuk romanı kalem almıştır.
Müfide Güzin Anadol Eserleri:
ŞİİR: Derviş Hayriyesi (1967), Geceleyin (1978), Gece Sefaları (1985).
ÖYKÜ: Tahta Evler (1984).
ÇOCUK ROMANI: Karaduman’ın Serüvenleri (1982), Melisa (1989).
HAKKINDA: Şahinkaya Dil / Türk Kadın Şairleri Antolojisi (1959), Mehmet Aydın / Ne Yazıyor Bu Kadınlar (1985), Ömer Nida / Kadın Romancılarımız – Başlangıçtan Günümüze Kadar 1892-1991 (1991), Bedihan Tamsöz / Osmanlıdan Günümüze Kadın Şairler Antolojisi (1994, s. 175), TBE Ansiklopedisi (c. 1, 2001).
