Bu dünyada hala çok iyi insanlar var. 1985 yılında meslek lisesinden mezun oldum. 89 yılında meslek lisesinde öğretmenlik yapmaya başladım. 10 ayrı okulda görev yaptım. Bu uzun süre zarfında hiç rapor almadım. İdarecilik yaparken yıllık 30 günlük izin haklarımın yüzde 99’unu da kullanmadım.
İşim, dersim olsun ya da olmasın her gün 9-11 saat okulda bulunuyorum. Enayi diyenler olabilir ama bu beni etkilemez.
Son 28 yılda çeşitli konularla ilgili 70 de kitap yazıp kendim bastırarak yayınladım. Bu çalışmalarımı takdir eden, destekleyen bir tek amir, kurum, dernek, vakıf olmadı. Sadece batırmak için uğraşan çok oldu.
Bu yazımda amacım şu: Hayır işlerinizde birinci sıraya mesleki-teknik okul öğrencilerini koyun. Zira, ağa, paşa, oligarşi, burjuva, derebeyi, Sabetayist, kripto, mason, rotary, lions, innerwheel, dayı, dede, eşraf, patron, tefeci, spekülatör kişilerin çocukları bu okullarda yok…
Öğrencilerimizin yüzde 90’ının aylık geliri 3.500-6000 TL arasında… Halen 1 yıldır Ankara’da bir mesleki-teknik okulunda çalışıyorum. Kabanı, botu, gömleği, el takımları, ölçü aleti, havyası, iş önlüğü olmayan, bunları alamayan yüzde 50’den fazla öğrenci var.
Yardım toplayan “yapıların” yüzde 99’unun yağ, bal içinde yüzdüğünü görüyorum. Mesleki eğitimi birinci sıraya çıkarmadan bu ülkeyi üretken yapamayız. Lafla peynir gemisi yürümüyor.
Ali Özdemir
(Eğitimci/Yazar)
